Eindelijk! De zon scheen gelukkig weer een keer. Het was 13 juli 2021, in de wijk Transvaal, in Den Haag. En dus was het tijd voor ijs. Een ijsje, welteverstaan. Bij de vakantie hoort ijs, vond meester Koert. We hebben immers ijs-vrij.
‘Ijs-vrij’ krijg je wel eens op school, in de winter, als het hard vriest - als we allemaal op natuurijs zouden kunnen schaatsen. In de zomer kun je dit woord natuurlijk ook gebruiken. Dan zou je kunnen zeggen: ‘wij zijn vrij, en we nemen een ijsje.’ Oftewel: ‘wij hebben ijs-vrij’. Een ingewikkeld verhaal hoor, dit, maar qua Nederlandse taal klopt het echt: ijs en vrij heten samen ‘ijsvrij’ (zonder tussenstreepje, maar met dat streepje kan het ook). ‘Vrij van ijs’ betekent dit samengesteld woord ook. Maar als je het zo bedoelt, dan zeg je (voorbeeldje) dat het vriesvak in de koelkast weer lekker schoon is. Ingewikkeld allemaal hoor. Nou ja … (doet er eigenlijk niet toe, maar toch fftjes leuk)
Alle ‘gekheid op een stokje’ nu (dit is een typisch Hollandse ‘uitdrukking’ of ‘gezegswijze’)
Wat wij maar willen zeggen is het volgen
de: de Wijktijgers zijn even vrij. Want ook voor ons is het natuurlijk zomervakantie. En daar hoorde een ijsje bij, om af te sluiten. Wij waren het allemaal eens met meester Koert, juffrouw Masja en juf B(ernadette) (juf B. zou je ook kunnen zeggen). De meester en de juffen bij de Wijktijgers hadden dit voor ons bedacht, als afsluiting. Dat vonden wij een erg goed idee. Gokdeniz wilde dit ook wel. Hij is een nieuwe Wijktijger, en was er voor het eerst.
(Welkom bij de Wijktijgers Gokdeniz!).
We namen onze cameraatjes weer mee, Gokdeniz natuurlijk ook, en we gingen de straat op. Kletsend, wandelend, fotograferend, lachend gingen we met zijn allen richting de ijs-winkel. Helaas, wat bleek? Die ijswinkel was dicht. Helaas. Op naar de supermarkt, dus. Daar was ijs zat, maar wie wilde nou welk ijsje? We kwamen er wel uit met elkaar: bevroren Snickers, of Marsen (dat weet de schrijfster van dit verhaal niet meer precies) en Magnums of Cornetto’s (weet de schrijfster van dit verhaal ook al niet precies, pffff). Nou ja, dit soort ijsjes kozen we dus. Met een paar doosjes verlieten we de supermarkt weer.
Even opeten op een pleintje. Nog een fotootje hier en daar, en hup, terug naar Bario.
Het was een leuke middag. Vrolijk, levendig. En we waren weer lekker buiten met zijn allen.
Nou, dat was het weer voor deze aflevering van de Wijktijgers op onze weblog.
Fijne vakantie allemaal!
Groetjes voor iedereen, van ons, de Wijktijgers.
Eind augustus zijn we er weer.
Doei!
O nee, we zijn toch nog iets vergeten. Dan maar even een kort P.S-je (= Latijns: Post Scriptum).
(Een PS’- je kan je onder een brief)
Wat ook nog wel leuk was om te vertellen, vonden wij van de Wijktijgers: onderweg zagen we dat de gemeente toch ook WEL eens belooft wat zij doet. Ja, heus. We zagen namelijk overal nieuwe bloemen in de bloembakken: op het Paul Krugerplein, in de buurt van ons buurthuis, Bario … noem maar op. Dit vonden de Wijktijgers natuurlijk erg leuk!
Dit was namelijk ooit een van onze vragen aan onze gemeente.
Weet je nog wel?
Een paar maanden geleden hadden we bij de Wijktijgers iemand van de gemeente op bezoek omdat de gemeente wilde weten hoe wij, de kinderen in onze buurt, onze wijk mooier en veiliger gemaakt zouden hebben (als wij het voor het zeggen hadden). Wij hadden toen onder andere om meer groen gevraagd. En ja hoor … tot onze verbazing is dat NU al gelukt. Mooi toch? Nu die andere dingen nog, die wij Wijktijgers hadden gevraagd: een likje verf hier en daar, veilige zebra’s voor het oversteken, enzovoort.
Nou ja. Eerst maar even vakantie. Ja toch? Heus wel.
Enfin (dit is een Frans woord)
Einde bericht.
Okay, tot 31 augustus 2021 bij Bario, de Wijktijkgers
Groetjes en fijne vakantie allemaal!
Afz. (=Afzender): Meester Koert, juf Masja en juf B. (Wijktijgerspersburo Bario)
